6 Σεπτεμβρίου 2021
Στις 30 Ιουλίου, μια γυναίκα δολοφονείται στη Δάφνη από τον σύντροφό της. Η αποκάλυψη πως δεκαεννιά μόλις ημέρες πριν από το έγκλημα, γείτονας της δολοφονημένης γυναίκας είχε καλέσει την αστυνομία, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε παρέμβαση από τους αστυνομικούς που κλήθηκαν στο σημείο, προκαλεί δικαιολογημένη οργή και ερωτήματα.
Στις 4 Αυγούστου, μία εβδομάδα μετά το τραγικό περιστατικό, κατέθεσα μία αναλυτική κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη με 10 συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο που η Ελληνική Αστυνομία αντιμετωπίζει περιστατικά έμφυλης και οικογενειακής βίας. Σε αδρές γραμμές, ζητούσα να μάθω κατά πόσον είναι εκπαιδευμένοι οι αστυνομικοί της ‘Αμεσης Δράσης αλλά και των υπηρεσιών που τους υποστηρίζουν να αντιμετωπίζουν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και ποιά συγκεκριμένα πρωτόκολλα ενεργοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δυστυχώς, η απάντηση του αρμόδιου Υπουργού κ. Οικονόμου υπήρξε ελλιπέστατη και απογοητευτική, δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης.
Ο Υπουργός χρησιμοποιεί την αγαπημένη παρελκυστική απάντηση που επαναλαμβάνει μονότονα η Ελληνική Αστυνομία όταν δεν θέλει να απαντήσει σε δύσκολες ερωτήσεις: «Αγαπητέ κ. βουλευτά, διατάξαμε ΕΔΕ». Κατά τα λοιπά, αποφεύγει με τρόπο αδέξιο να απαντήσει σε όσα επιχειρησιακά ερωτήματα ανεβάζουν τον δείκτη ευθύνης της ΕΛ.ΑΣ. Ποιος ήταν ο υπεύθυνος για την εντολή διαχείρισης της καταγγελίας της γειτόνισσας; Διαβιβάστηκε η καταγγελία στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας του Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας; Ζητήθηκε ο επανέλεγχός της;
Το πλέον εξοργιστικό είναι όμως πως ο Υπουργός αρνείται να προσκομίσει στην Εθνική Αντιπροσωπεία σειρά εγγράφων, που θα μπορούσαν να διαφωτίσουν την κοινή γνώμη και να εμπλουτίσουν τις προσπάθειες για βελτίωση της νομοθεσίας. Η αιτιολογία για την άρνηση αυτή είναι ένα τυφλό «απόρρητο». Μεταξύ άλλων σημαντικών εγγράφων που αρνείται να μας γνωστοποιήσει ο Υπουργός, μαθαίνουμε ότι υπάρχει κάποιος «Οδηγός Αστυνομικής Ανταπόκρισης στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας» και μία σειρά από «Διαταγές του Αρχηγείου», τα οποία όμως δεν «δύναται» να τα μοιραστεί με τη Βουλή, καθότι…απόρρητα. Φτάνοντας στο παράλογο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πράγματα που μπορεί να γνωρίζει ο κάθε αστυνομικός, όχι όμως ένα μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της φύλαξης ευπαθών στόχων. Και πάλι η ηγεσία του Υπουργείου αρνείτο επί έναν χρόνο να θέσει στη διάθεση της Βουλής, ύστερα από ερώτησή μου, ποιοτικά στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των αστυνομικών που υπηρετούν σε ευπαθείς στόχους. Τελικά, ήρθε η υπόθεση Φουρθιώτη για να αποκαλύψει το μέγεθος της διαφθοράς και της αδιαφάνειας που επικρατούσε και να καταδείξει τον πραγματικό λόγο της άρνησης.
Αναρωτιέται τελικά κανείς μήπως πίσω από όλα αυτά τα απόρρητα κρύβεται απλώς η απραξία της ΕΛ.ΑΣ. – η αδυναμία της να ανταποκριθεί με επαγγελματισμό στην αποστολή της.
Η απάντηση του κ. Οικονόμου επιβεβαίωσε, τέλος, μιαν ιδιαίτερα ανησυχητική αλήθεια που υποψιαζόμασταν: Οι γυναίκες που υπηρετούν, ειδικά στην Άμεση Δράση, είναι απελπιστικά λίγες, μόλις το 3,1% επί του συνόλου, ενώ σε ολόκληρη την Ελληνική Αστυνομία, μόλις 31 γυναίκες κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις. Είναι προφανές ότι στα θέματα οικογενειακής και έμφυλης βίας η αλλαγή κουλτούρας που απαιτείται δεν μπορεί να προκύψει χωρίς περισσότερες γυναίκες αστυνομικούς σε καίριες θέσεις.
Η Ελληνική Αστυνομία οφείλει κάποια στιγμή να πάρει στα σοβαρά αυτή τη νέα, διαβρωτική μορφή εγκληματικότητας. Επιβάλλεται η σύσταση ενός ειδικού επιχειρησιακού οργάνου της ΕΛ.ΑΣ. εξειδικευμένου στην αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και επιφορτισμένο αποκλειστικά με το εν λόγω έργο, όπως προτείνω στην ερώτηση μου. Ω, του θαύματος, ούτε σε αυτή την πρόταση απαντά ο Υπουργός στην κοινοβουλευτικό έλεγχο που του ασκήθηκε. Φαίνεται πως θα είναι και αυτό απόρρητο.
