Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα για να συνειδητοποιήσουμε και τις αναδιατάξεις που έχει επιφέρει η δεκάχρονη κρίση στην πολιτική σκηνή της χώρας. Τί άλλαξε στα χρόνια της κρίσης στο πολιτικό επίπεδο;
Το πρώτο εμφανές σημείο αλλαγής ήταν στο εσωτερικό της Ν. Δημοκρατίας: Επικεφαλής του κόμματος εξελέγη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το αουτσάιντερ. Εδώ ηττήθηκαν αναπάντεχα οι παραδοσιακές δυνάμεις της δεξιάς, κυρίως ο λαϊκιστικός καραμανλισμός που φέρει και την πρωταρχική ευθύνη για την κρίση. ’Ομως οι καραμανλικοί συνεχίζουν να διατηρούν ισχυρά ερείσματα μέσα στο κόμμα της ΝΔ και στον κρατικό μηχανισμό. Αυτό πάντως που έχει σημασία δεν είναι τόσο η επιβίωση των καραμανλικών ως προσώπων όσο η πολιτική και ιδεολογική ανακύκλωση του παλαιοκομματισμού και της συντήρησης.
- Το είδαμε στην στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, με τους αποτυχόντες στις εκλογές πολιτευτές, αλλά και στην ΕΡΤ με τον διορισμό του επικεφαλής του γραφείου τύπου του κ. Μητσοτάκη.
- Το είδαμε στην περιφρόνηση απέναντι στη Βουλή με τις υπουργικές τροπολογίες της τελευταίας ώρας.
- Το είδαμε σε κάτι που έπρεπε να έχουμε αναδείξει εμείς. Εννοώ τη νομική μεθόδευση με την οποία παύθηκε από πρόεδρος της επιτροπής ανταγωνισμού η κυρία Θάνου. Γιατί ανεξάρτητα από την πολιτεία της εν λόγω κυρίας, ο τρόπος με τον οποίο απομακρύνθηκε από τη θέση της προσέβαλε την ανεξαρτησία μιας ανεξάρτητης αρχής.
- Το βλέπουμε όμως πεντακάθαρα -και σας μιλώ ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας- στη συνταγματική αναθεώρηση. Προχτες θίξαμε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για το Σύνταγμα τα θέματα Κράτους και Εκκλησίας. Σας βεβαιώνω πως δεν προτίθενται να αλλάξουν τίποτα!
Ο κ. Μητσοτάκης θα ρίξει όλο το βάρος του στις επενδύσεις. Και για αυτό, όπως είδαμε με την απρόσφορη απόπειρα να ξεπουλήσει τους αιγιαλούς της χώρας, αλλά και με το νέο νομοσχέδιο για την ανάπτυξη, δεν θα διστάσει να προβεί σε ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις στα θέματα του περιβάλλοντος και να ροκανίσει τα εργατικά δικαιώματα, αρχίζοντας από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Κάτω από την πίεση του καραμανλισμού και του σαμαρισμού, ο κ. Μητσοτάκης θα συμβιβαστεί ιδεολογικά και πολιτικά με την κλασική δεξιά, με συνέπεια η στροφή που επιχειρεί προς το Κέντρο να παραμείνει επιφανειακή και ημιτελής. Αυτό μας διανοίγει ένα σημαντικό πεδίο ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης.
Η δεύτερη αλλαγή αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σύριζα, το κόμμα του 4%, γιγαντώθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και ανέβηκε στην εξουσία έχοντας πλήρως αφομοιώσει όλη την παθογένεια της Μεταπολίτευσης. Εκμεταλλεύθηκε με άκρατο κυνισμό, με τον πιο ακραίο λαϊκισμό, την κρίση και τα Μνημόνια, προκειμένου να καλλιεργήσει στον κόσμο την αυταπάτη ότι με ένα τρόπο μαγικό, παίζοντας το νταούλι, θα μπορούσε να σβήσει με μια μονοκοντυλιά όλη την κρίση, να στείλει την Τρόικα στον διάβολο και να μας επαναφέρει στο παρελθόν της ευμάρειας, ένα παρελθόν που την ίδια στιγμή βεβαίως ο ίδιος κατάγγελνε. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αναπαράγοντας τόσο ως αντιπολίτευση τα χρόνια 2010-14 όσο και ως κυβέρνηση αργότερα, όλο το λαϊκιστικό ρεπερτόριο της προηγούμενης εποχής, αποτελεί και το κύκνειο άσμα της. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ο μακρόσυρτος επιθανάτιος ρόγχος του λαϊκισμού της Μεταπολίτευσης. Εξαπατώντας ασύστολα τον κόσμο, απαξίωσε τον λαϊκισμό, με τεράστιο όμως κόστος για τη χώρα. Ακόμη και σήμερα πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει τα λάθη του. Για τον λόγο αυτό λοιπόν δεν θα τον σώσουν ούτε οι πρώιμοι ούτε οι όψιμοι καιροσκόποι που έσπευσαν από άλλους πολιτικούς χώρους, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το κόμμα αυτό θα ακροβατεί ανάμεσα στον αριστερό ακτιβισμό, το παλαιοκομματικό πασόκ και τη σοσιαλδημοκρατία. Η στροφή και αυτού του κόμματος λοιπόν θα παραμείνει αδέξια και ημιτελής.
Το τρίτο σημάδι αλλαγής μέσα στην κρίση είναι η δική μας καθίζηση, όχι μόνον η εκλογική. Πολλές αναλύσεις έχουν γίνει για τα αίτια αυτής της συγκλονιστικής υποχώρησης του ΠΑΣΟΚ. ‘Εφταιγε μόνον το ότι εμείς κληθήκαμε πρώτοι να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά το 2009-2012; Μήπως το κάναμε θαρραλέα μεν, αλλά ενοχικά και αδέξια; Μήπως δεν είχαμε προετοιμάσει ούτε το κόμμα ούτε τον λαό για αυτό που μας περίμενε; Μήπως, ως το κόμμα που κυριάρχησε στη Μεταπολίτευση, φορτωθήκαμε καθ’υπερβολήν όλες τις αμαρτίες της; Θα έλεγα όλα αυτά μαζί. Το ζήτημα όμως είναι να κοιτάξουμε μπροστά για εμάς και προπάντων για τη χώρα. Εμείς καλούμαστε να καλύψουμε το μεγάλο πολιτικό κενό που αφήνουν τα άλλα δύο κόμματα.
Αλλά τι εννοούμε ως προοδευτική πολιτική σήμερα; Θα έλεγα, κατ’ανάγκη πρόχειρα και σχηματικά, να κάνουμε το αντίθετο από αυτά που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση.
- Να υπηρετήσουμε κατ’αρχάς τις αξίες της σύνθεσης και της συναίνεσης, της διεξαγωγής της πολιτικής αντιπαράθεσης με ορθολογικά επιχειρήματα και με όρους σεβασμού του πολιτικού αντιπάλου. Αρκετά έχει υποφέρει ο τόπος από το μίσος, την ακραία πόλωση και την εχθροπάθεια.
- Να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο με το πελατειακό σύστημα της Μεταπολίτευσης και τον κρατισμό που πνίγει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Θέλουμε μια ανοιχτή κοινωνία σε όλα τα επίπεδα : πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό.
- Να υπηρετήσουμε με μεγαλύτερη πίστη και αυτοπεποίθηση όχι μόνον τις κλασσικές αξίες της δημοκρατίας, του πολιτικού φιλελευθερισμού και του κράτους δικαίου, αλλά να αντιληφθούμε και την αξία της ανοχής στη διαφορετικότητα και τη θετική συμβολή που θα έχει σε όλα τα επίπεδα η οργανωμένη υποδοχή μεταναστών και προσφύγων στη χώρα. Να μην φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την ταυτότητά μας. Αρκεί να επιβάλουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα πιστή στις ευρωπαϊκές αξίες που συγκροτούν και την ταυτότητά της.
- Στα θέματα των κοινωνικών δικαιωμάτων, αρδεύουμε από τη μεγάλη κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ στους τομείς των κοινωνικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους. Η προστασία του κόσμου της εργασίας, αλλά και όλων εκείνων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση : των ανέργων, της τρίτης ηλικίας, των παιδιών, των μονογονεϊκών οικογενειών, των προσφύγων και των μεταναστών. Πρέπει να σκεφτούμε και τις επόμενες γενιές, να δούμε όλα τα ζητήματα υπό το πρίσμα της διαγενεακής δικαιοσύνης.
