28 Φεβρουαρίου 2023
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι περιμένουμε όλοι εναγωνίως να ακούσουμε ποια μέρα θα διεξαχθούν οι εκλογές. Αυτή η ιστορία με την «κολοκυθιά» δεν είναι μόνο κουραστική. Είναι και εντελώς αντιθεσμική γιατί έχουμε κατορθώσει την εξαίρεση τη συνταγματική να την κάνουμε κανόνα.
Όταν το Σύνταγμα προβλέπει μια τετραετή θητεία της Βουλής το προβλέπει αυτό για λόγους ασφάλειας, για λόγους προβλεψιμότητας. Πρέπει οι οικονομικοί παράγοντες να μπορούν να κάνουν τον προγραμματισμό τους σε αυτή την κοινωνία αλλά πρέπει και η δημόσια διοίκηση και αυτή με τη σειρά της να κάνει το πρόγραμμά της.
Εμείς λοιπόν, την εξαίρεση την κάναμε κανόνα. Την εξαίρεση που λέει ότι μπορεί να διαλυθεί πρόωρα η Βουλή όταν ανακύψει εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας. Και ακούμε τον πρωθυπουργό να μας λέει «όπου να ‘ναι θα διαλυθεί η Βουλή». Το εθνικό θέμα ποιο είναι; Υπάρχει εθνικό θέμα; Προφανώς και δεν υπάρχει. Ως συνήθως θα εφευρεθεί εκ των υστέρων. Γιατί το λέω αυτό; Από μια προσωπική -εάν θέλετε- ιδιοτροπία. Εμένα αυτή η κατάσταση με ενοχλεί.
Εισέρχομαι τώρα στο νομοσχέδιο, το «ερανιστικό» όπως το αποκάλεσε η ίδια η κυβέρνηση.
Το μέρος Α’ που αφορά την καινοτομία στον δημόσιο τομέα είναι φυσικά ευπρόσδεκτο, αλλά τελικά μια προσεκτική ανάγνωση του νομοσχεδίου αυτό που μας λέει είναι ότι η καινοτομία παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Για παράδειγμα, το άρθρο 12 μας λέει ότι η νευραλγική Διεύθυνση Καινοτομίας, είναι εκείνη η οποία θα αξιολογεί τις προτάσεις καινοτομίας, θα τις εισηγείται στη συνέχεια στην Γενική Γραμματεία Ανθρώπινου Δυναμικού Δημοσίου Τομέα, αλλά αυτή η Διεύθυνση δεν υπάρχει και θα συσταθεί με Προεδρικό Διάταγμα. Και μέχρι τότε η καινοτομία μπορεί να περιμένει.
Θα ήθελα επίσης να σταθώ στο άρθρο 53, που δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να αδειοδοτούν κέντρα φιλοξενίας ανηλίκων. Είναι μια θετική διάταξη, αλλά έρχεται στην ουσία σε αντιπαράθεση με την προηγούμενη θέση της κυβέρνησης του Υπ. Μετανάστευσης το οποίο ισχυριζόταν ότι η ίδρυση και λειτουργία δομών κάθε είδους γι αυτούς οι οποίοι ζητούν άσυλο δεν είναι τοπική υπόθεση.
Με αυτή τη διάταξη και η δημιουργία δομής για αιτούντες άσυλο γίνεται τοπική υπόθεση και θα πρέπει να ξέρουμε εάν αυτό δημιουργεί ένα προηγούμενο. Αν αυτή η επιλογή του Υπ. Εσωτερικών ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο στους δήμους να δημιουργούν και άλλες δομές για αιτούντες άσυλο.
Στο άρθρο 21, αναφέρθηκε διεξοδικά η κυρία Λιακούλη. Είπε ότι είναι κάτι το πρωτοφανές. Πραγματικά να βλέπουμε να παρεμβαίνει ο νομοθέτης και εκ των υστέρων να έρχεται να αλλάζει τους όρους ενός διαγωνισμού όταν έχει διεξαχθεί ο διαγωνισμός και αυτό μάλιστα να αφορά και Ανεξάρτητες Αρχές. Είναι κάτι που εγώ δεν ξέρω να έχει υπάρξει προηγούμενο.
Υπάρχει άλλο ένα θέμα που αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση και ειδικότερα το άρθρο 39 με την πρόβλεψη για επέκταση του καταλόγου των περιπτώσεων που δεν απαιτούν την πλειοψηφία των ⅔ του δημοτικού συμβουλίου για τη σύναψη δανείου εκ μέρους της δημοτικής αρχής. Εμείς, όσοι θητεύσαμε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων σε πάρα πολύ αντίξοες οικονομικές συνθήκες, πολλοί που παραλάβαμε δήμους καταχρεωμένους ξέραμε ότι για να συνάψουμε δάνειο από τράπεζα θα έπρεπε να έχουμε μειώσει τόσο πολύ το δανεισμό ούτως ώστε να μην υπερβαίνει -αν δεν κάνω λάθος- το 60% των εσόδων. Το κατορθώσαμε. Στην Αθήνα κατορθώσαμε να ρίξουμε κάτω από το 50% τον δανεισμό του δήμου τον οποίο παραλάβαμε στα 220 εκατομμύρια. Και κατορθώσαμε έτσι να πάρουμε ένα δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων προκειμένου να προχωρήσουμε σε έργα στις γειτονιές της Αθήνας. Και χρειάστηκε να καταβάλλουμε μεγάλο κόπο γιατί έπρεπε να συγκεντρώσουμε τα ⅔ του δημοτικού συμβουλίου, όχι των παρόντων, του συνολικού αριθμού.
Κατορθώσαμε όμως και εκπονήσαμε ένα τέτοιο σχέδιο για τις γειτονιές -κυρίως σχέδιο απαλλοτριώσεων- και να το υπερψηφίσει και το ΚΚΕ του οποίου η ψήφος ήταν παρά πολύ δύσκολο να επιτευχθεί στο δήμο Αθηναίων και να υπερψηφίσουμε αυτό το πρόγραμμα, το οποίο δυστυχώς είδα ότι μπήκε στο συρτάρι. Το πρόγραμμα των 50 εκατομμυρίων για έργα στις γειτονιές της Αθήνας μετά από τόσο κόπο να το προετοιμάσουμε, να επιλέξουμε τα έργα, να πάρουμε το δάνειο βλέπουμε τελικά ότι η «ανάσα» που τόσο ανάγκη είχαν οι γειτονιές της Αθήνας παραπέμπεται και αυτή στις ελληνικές καλένδες.
Με αυτές τις παρατηρήσεις και ειδικά με το θέμα της καινοτομίας που παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες θεωρώ απολύτως εύλογη την απόφαση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας επί της αρχής να καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ»
