15 Δεκεμβρίου 2019
Έχουμε έναν προϋπολογισμό που θα μπορούσε να είναι και του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτη προτεραιότητα να βγουν τα νούμερα. Αυτό υπακούει σε μια απλώς διαχειριστική λογική. Την σέβομαι, αλλά η χώρα δεν μπορεί να κινηθεί άλλο έτσι.
Έναν προϋπολογισμό που διατηρεί θηριώδη πλεονάσματα εις βάρος της ανάπτυξης. Θυμίζω ότι ένα χρόνο πριν, στην αντίστοιχη συζήτηση, ο κύριος Κ. Μητσοτάκης είχε επικρίνει την Κυβέρνηση για τα πλεονάσματα και είχε κάνει λόγο για “Επιστροφή σε λογικά ετήσια πλεονάσματα”.
Ο προϋπολογισμός προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 7 δις. Υπηρετεί έτσι τις δεσμεύσεις του κ.Τσίπρα . Ένα τεράστιο ποσό που τραβάμε από την αγορά και αναλώνεται συχνά σε πελατειακής αντίληψης μέτρα, ενώ θα έπρεπε να επιστρέφει με πολλαπλάσιο κοινωνικό και οικονομικό δείκτη απόδοσης.
Πιο συγκεκριμένα ο Προϋπολογισμός:
Ακολουθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης που έχει δοκιμαστεί ξανά στο παρελθόν με τραγικά αποτελέσματα και δημιούργησε, μεταξύ άλλων, και τη φούσκα των ακινήτων.
Αλλά εκτός από αντιαναπτυξιακός, ο προϋπολογισμός είναι και άδικος. Πλήττει τη μεσαία τάξη και ευνοεί τους εισοδηματίες, χωρίς καμία εγγύηση ότι οι τελευταίοι θα επενδύσουν παραγωγικά τα κέρδη που θα αποκομίσουν από τις μειώσεις. Αλλά το πιο άδικο είναι η απουσία κάθε μέριμνας για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Καμμία απολύτως ελέφρυνση σε αυτούς που υπέστησαν πρώτοι τις συνέπειες της κρίσης.
Οι μειώσεις φόρων στα εισοδήματα της μεσαίας τάξης που πλήρωσε την κρίση, είναι της τάξης των 30, 40 ευρώ ετησίως όταν οι μειώσεις στα μερίσματα φτάνουν το 50%
Έχει πιο πολλούς φόρους, αφού προβλέπει 773 εκ. € περισσότερους φόρους για το 2020 έναντι των εκτιμήσεων του 2019 .
Και για να προκύψει αυτό το αυξημένο φορολογικό αποτέλεσμα:
Οι μικρομεσαίοι και τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα θα πληρώσουν επιπλέον :
323 εκ. € σε φόρο εισοδήματος
84 εκ. € φόρους ακίνητης περιουσίας
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΜΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ. Οι έλληνες καταναλωτές θα επιβαρυνθούν με πρόσθετα ΦΠΑ 638 εκ. και 88 εκ. φόρους κατανάλωσης
Η σχέση άμεσων / έμμεσων φόρων φτάνει το 1,5 από 1,15 το 2014.
Και εδώ ακριβώς τροφοδοτούμε τον παράλογο κύκλο:
- Παράλογα υψηλοί φόροι εισοδήματος, αδυναμία δημιουργίας αποτελεσματικών εισπρακτικών μηχανισμών, μεταφορά της φορολογίας στην παραγωγή.
Και έτσι μια μέρα διαπιστώνουμε πως έχουμε πρόβλημα παραγωγής, και ασφαλώς και πρόβλημα δημοσίων εσόδων, αφού
- όποιος μπορεί καταφεύγει στην μαύρη οικονομία. ‘Ομως αυτό πλήττει τον αδύναμο, αυτόν που δεν έχει πλάτες στον κρατικό μηχανισμό και αποθαρρύνει κάθε σοβαρό επενδυτή.
Προβλέπεται η μείωση του συντελεστή φορολογίας των κερδών των Νομικών Προσώπων (επιχειρήσεις) από 28% σε 24% και η μείωση του φόρου των μερισμάτων σε 5% (από 10% σήμερα, μετά την μείωση από το 15% του ΣΥΡΙΖΑ). Οι ελαφρύνσεις αυτές κοστίζουν σύμφωνα με το Γ.Λ.Κ. 541 εκατ.€ και 75 εκατ.€ αντίστοιχα.
- Οι συγκεκριμένες φοροελαφρύνσεις όμως δεν έχουν καμία σύνδεση με επενδύσεις και απασχόληση. Η απώλεια των εσόδων του προϋπολογισμού, κατά 446 εκατ.€ κατά κύριο λόγο θα οδηγηθεί στις «τσέπες» των μετόχων.
- Δεν βλέπουμε τίποτα :
- για την εισπραξιμότητα, τους μηχανισμούς ελέγχου, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης
- Δεν βλέπουμε τίποτα :
- για δαπάνες σε έρευνα, καινοτομία, βελτίωση της παιδείας και της υγείας. Αξίζει ένα μόνο μικρό παράδειγμα. Στο Υπ. Παιδείας είχε φτιαχτεί στο παρελθόν η Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ο Σύριζα επέλεξε να πετσοκόψει τις αρμοδιότητες της και ουσιαστικά να την καταντήσει βιτρίνα. Η Σημερινή Κυβέρνηση επέλεξε να προικίσει την εν λόγω αρχή με το αστρονομικό ποσό των 75.000 ευρώ ετησίως. Ο φορέας δηλαδή που θα ασχολείται με την έρευνα, την ανάπτυξη και την διασφάλιση της ποιότητας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, στο πιο πολύτιμο αγαθό συλλογικής εξέλιξης και ατομικής κοινωνικής και ταξικής κινητικότητας θα λαμβάνει 75.000 ευρώ ετησίως την ώρα που η πολιτεία επιχορηγεί την εκκλησία με 200 εκ περίπου ετησίως.
Επί του Υπουργείου Προστασίας Του Πολίτη
- Να εκφράσω τον προβληματισμό μου για την επάρκεια των πιστώσεων. Στο νέο υπερ Υπουργείο, έχει μεταφερθεί ένα Υπουργείο (μεταναστευτικής πολιτικής), μια σειρά από αρμοδιότητες και δομές από άλλο Υπουργείο (δικαιοσύνης) και η αύξηση στον προϋπολογισμό του είναι λίγο πάνω απ το 10%. Θεωρώ ότι δεδομένων όλων αυτών, των αναγκών σε ανανέωση των υποδομών από την πολιτική προστασία μέχρι και την αστυνομία κλπ οι πόροι αυτοί δεν επαρκούν.
- Θεωρώ σημαντικό ότι στο Υπουργείο γίνεται μια προσπάθεια να τεθούν σε πιλοτικό επίπεδο, επιχειρησιακοί στόχοι και επιχειρησιακά σχέδια, όμως δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι οι στόχοι που τίθενται ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να μας προβληματίσουν. Λέει για παράδειγμα στην εισηγητική έκθεση ότι στόχος είναι η τιμή για το συντελεστή επίτευξης στο προσφυγικό από 0.7 να γίνει 1.
- Αν δηλαδή κατατίθεται ένα αίτημα ασύλου και σήμερα απαντάμε εντός οριζόμενου χρονικού διαστήματος στις 0,7 περιπτώσεις στόχος είναι να φτάσουμε να απαντάμε στη 1. Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα ξεμπερδέψουμε ποτέ με όσες έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί για να ξεμπερδέψουμε θα πρέπει να πάει ο στόχος όχι 1 αλλά 1,5 – 2 κλπ.
- Θέλω επίσης να σταθώ στο πολύ μικρό ποσό που έχει προϋπολογιστεί για την πολιτική προστασία, περίπου στα 3 εκ., τα οποία απ ότι καταλαβαίνω είναι κυρίως αν όχι αποκλειστικά το μισθολογικό κόστος.
