Ομιλία στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης για τον νέο εκλογικό νόμο

Κυρία Πρόεδρε, όλοι σ’ αυτή την αίθουσα γνωρίζουμε ότι το νομοσχέδιο που καλούμαστε να επεξεργαστούμε σήμερα, όποια τελική μορφή και να λάβει, θα εφαρμοστεί όχι από τις επόμενες αλλά από τις μεθεπόμενες εκλογές. Οι εκλογές αυτές, μάλιστα, όπως μας έχει επανειλημμένα διαβεβαιώσει ο Πρωθυπουργός, θα ακολουθήσουν οπωσδήποτε αμέσως μετά το πέρας της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών του άρθρου 37 του Συντάγματος.

15 Ιανουαρίου

ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ (Αντιπρόεδρος της Επιτροπής): Ευχαριστούμε την κυρία Γεροβασίλη.

Το λόγο έχει ο κ. Καμίνης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κυρία Πρόεδρε, όλοι σ’ αυτή την αίθουσα γνωρίζουμε ότι το νομοσχέδιο που καλούμαστε να επεξεργαστούμε σήμερα, όποια τελική μορφή και να λάβει, θα εφαρμοστεί όχι από τις επόμενες αλλά από τις μεθεπόμενες εκλογές. Οι εκλογές αυτές, μάλιστα, όπως μας έχει επανειλημμένα διαβεβαιώσει ο Πρωθυπουργός, θα ακολουθήσουν οπωσδήποτε αμέσως μετά το πέρας της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών του άρθρου 37 του Συντάγματος. Γνωρίζουμε, δηλαδή, εκ των προτέρων, ότι η Ν.Δ. θα δυναμιτίσει, σε κάθε περίπτωση, το σχηματισμό κυβέρνησης από την επόμενη Βουλή και για το λόγο αυτό δεν διστάζει να τσαλακώσει το Σύνταγμα, το οποίο στο άρθρο 37 εξαντλεί κάθε δυνατότητα, προκειμένου να προκύψει μια πολυκομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να αποφευχθεί η διάλυση της Βουλής.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε μια τριπλή θεσμική ανωμαλία, σε μια εκ προοιμίου σχεδιασμένη καταστρατήγηση του Συντάγματος, σε έναν ωμό αυταρχισμό σε βάρος των άλλων πολιτικών Κομμάτων και σε μια προφανή χειραγώγηση της επιθυμίας του ελληνικού λαού για πολιτική ομαλότητα.

Το Κυβερνών Κόμμα επιχειρεί συστηματικά να ταυτίσει στη συνείδηση του εκλογικού σώματος την πολιτική ομαλότητα με την ύπαρξη μονοκομματικών κυβερνήσεων. Η Ν.Δ. δεν έχει διόλου στοχαστεί πάνω στα αίτια που μας οδήγησαν στην κρίση; Δεν έχουν καταλάβει ότι πολύ συχνά στη μεταπολίτευση, υπό τον μανδύα των δήθεν ομοιογενών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, συγκαλύπτονταν πολυσυλλεκτικά Κόμματα στα οποία συχνά εκδηλώνονταν αντιθέσεις ασυμφιλίωτες, που μόνο ισχυρές πρωθυπουργικές προσωπικότητες κατάφερναν, κακήν κακώς, να διευθετήσουν και αυτό κατά κανόνα προσωρινά;

Τα διδάγματα της εμπειρίας υποχωρούν, όμως, μπροστά στη δίψα για τη μονοπώληση της κυβερνητικής εξουσίας. Πράγματι, στα μάτια της Ν.Δ. η διακυβέρνηση της χώρας αποτελεί εξ ορισμού μονοπώλιο του ενός Κόμματος, στη συγκεκριμένη περίπτωση της ιδίας. Δεν εξηγείται αλλιώς η πριμοδότηση με το υπέρ-μπόνους των 50 εδρών του μονοκομματικού εκλογικού συνδυασμού και, αντιθέτως, η ουσιαστική αποστέρηση του μπόνους από τον προεκλογικό συνασπισμό και αυτό σε κατάφωρη αντίθεση με το άρθρο 37 τους Συντάγματος, το οποίο, όπως είπα, εξαντλεί κάθε προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού Κομμάτων. Μάλιστα, με τις βραχύτατης χρονικής διάρκειας τριήμερες διερευνητικές εντολές, αυτό στο οποίο αποσκοπεί ουσιαστικά ο συντακτικός νομοθέτης είναι ότι, έχοντας υπόψη πολυκομματικούς προεκλογικούς συνδυασμούς, ευνοεί αυτούς οι οποίοι βασίζονται σε προγραμματικές συγκλίσεις. Διαφορετικά, δεν θα επέβαλε μια τόσο βραχείας χρονικής διάρκειας διερευνητική εντολή, γιατί τρεις ημέρες, βεβαίως, δεν επαρκούν για να επιτευχθεί, έστω και στοιχειώδης, συμφωνία Κομμάτων πάνω σε κυβερνητικό πρόγραμμα.

Σας καλώ κύριε Υφυπουργέ, να προσέξετε γιατί υπάρχει νομολογία του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, η οποία αυτή την άδικη μεταχείριση σε βάρος συνδυασμών κομμάτων δεν την χαρακτηρίζει συνταγματική. Υπάρχει και σχετική γνωμοδότηση Αριστόδημου Μάνεση ως Προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του Βουλής. Επ’ αυτού έχει αποφανθεί και ο Δημήτριος Τσάτσος αλλά προσφάτως νεότεροι συνταγματολόγοι όπως ο Γεώργιος Σωτηρέλλης. Στην νομολογία του Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου πάντως υπάρχει μια καταφανώς ευνοϊκή εκλογική μεταχείριση των Συνασπισμών κομμάτων. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα πρέπει να υιοθετήσουμε την απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ η οποία αν εφαρμοζόταν θα προκαλούσε τα ίδια διαλυτικά φαινόμενα τα οποία βλέπουμε σήμερα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Με τα αποτελέσματα της 7ης Ιουνίου θα είχαμε κάτι λιγότερο από δεκαπέντε κόμματα σήμερα στη Βουλή και πολύ συχνά λησμονούμε ότι μια καταστροφική συνέπεια της λεγόμενης γνήσιας και άδολης αναλογικής δεν είναι μόνο η ακυβερνησία. Ο κατακερματισμός του κομματικού συστήματος οδηγεί σε κυβερνήσεις συνασπισμού στις οποίες τα μικρά κόμματα αποκτούν δυσανάλογη ισχύ και προκειμένου να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση τα μεγάλα κόμματα, είναι υποχρεωμένα να απεμπολήσουν μεγάλο τμήμα του προεκλογικού τους προγράμματος, να αγνοήσουν δηλαδή στην ουσία τη δέσμευση που έχουν αναλάβει έναντι των εκλογέων τους και αυτό ισοδυναμεί με παραβίαση της δημοκρατικής αρχής. Επιφυλάσσομαι για περισσότερα στην αυριανή συζήτηση και συζητήσεις με Ολομέλεια.

Ευχαριστώ.

Μοιραστείτε

Share on facebook
Share on google
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on print
Share on email