23 Ιουνίου 2020
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ: Θεωρώ πάρα πολύ σημαντική, την σημερινή ενημέρωση.
Είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία, για να μπορέσουμε να κάνουμε μία αποτίμηση αυτών που μέχρι στιγμής έχουν συμβεί και να δούμε κατά πόσο, μπορούμε να αντλήσουμε και κάποια διδάγματα από το μέλλον, γιατί η κατάσταση που ζήσαμε ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα εργαστήριο όπου μπορέσαμε να δοκιμάσουμε τις αντοχές της κοινωνίας, αλλά και τα αντανακλαστικά του κράτους.
Πρώτα από όλα στο επίπεδο της δημοκρατίας, όπως το έθεσε ο κύριος Υπουργός, νομίζω ότι κατά βάση το πώς λειτούργησαν τα πράγματα, το πώς λειτούργησε η Βουλή, πρέπει να μας αφήνει ευχαριστημένους. Δεν σταμάτησε ούτε στιγμή η λειτουργία της, διατηρήθηκε και η νομοθετική της εξουσία σε μία σχετική κανονικότητα, με τον περιορισμό βέβαια των παρουσιών και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος. Στο δεύτερο επίπεδο των δικαιωμάτων θα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον να δούμε κάποιες δευτερογενείς συνέπειες του lockdown. Τι μπορεί να σημαίνει για το άτομο και για την οικογένεια, το γεγονός ότι ξαφνικά από τη μία μέρα στην άλλη είναι αναγκασμένοι να παραμείνουν όλοι στα σπίτια τους. Πρώτα απ’ όλα για τις εργασιακές σχέσεις, εκεί όπου λειτούργησε και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα η εξ αποστάσεως τηλεργασία. Είναι κάτι, το οποίο θα πρέπει να μας αφήσει τελείως απροβλημάτιστους;
Είναι κάτι το οποίο δεν θα πρέπει να μας αφήσει τελείως απροβλημάτιστους. Υπήρξε κάποιο πλήγμα στα εργασιακά δικαιώματα σε πολλές περιπτώσεις; Υπήρξε κάποια κατάχρηση ακριβώς αυτής της νέας κατάστασης; Επίσης μέσα στο σπίτι πώς επηρέασε τη σχέση της οικογένειας αυτός ο διαρκής εγκλεισμός και μιλάω ειδικά για τα θέματα οικογενειακής βίας. Τι συμπεράσματα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό;
Μήπως ήρθαν κάποια πράγματα εντονότερα στην επιφάνεια από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε; Επίσης, και για τη θέση της γυναίκας, από μετρήσεις που έχουν γίνει από διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού αποδεικνύεται λόγου χάρη, ότι κατά την διάρκεια του lock down υπήρξαν πολύ λιγότερες επιστημονικές δημοσιεύσεις από τις γυναίκες από ό,τι στις κανονικές εποχές και αυτό έχει την εξήγησή του, ότι όλη η οικογένεια παρέμεινε μέσα στο σπίτι, αλλά ότι η βασική ευθύνη για την μέριμνα για το σπίτι έπεσε στις πλάτες των γυναικών. Υπάρχουν μετρήσεις που το επιβεβαιώνουν αυτό. Οπότε αυτές τις δευτερογενείς – ας τις πούμε έτσι – επιπτώσεις του lock down θα πρέπει να τις μετρήσουμε και ειδικά και στους χώρους εγκλεισμού. Ας πάρουμε σαν παράδειγμα τις φυλακές, όπου περιορίστηκε κάτι πάρα πολύ σημαντικό για τους φυλακισμένους που είναι το επισκεπτήριο.
Τι μέτρα πρέπει να λάβουμε, ούτως ώστε την επόμενη φορά να είμαστε αρκετά προετοιμασμένοι για να μην αντιμετωπίσουν οι φυλακισμένοι αυτόν τον περιορισμό που για αυτούς είναι πάρα πολύ ζωτικό να κρατάνε την επαφή με την οικογένειά τους; Επίσης ποιες ήταν οι αντοχές του συστήματος υγείας σε όλα αυτά τα οποία δεν είχαν σχέση με το κορονοϊό. Οι άνθρωποι συνέχισαν να αρρωσταίνουν βαριά, ελαφριά, να έχουν ανάγκη περίθαλψης. Πώς λειτούργησαν τα νοσοκομεία εκτός κορονοϊού; Τι συμπεράσματα βγάζουμε για το σύστημα υγείας; Μετά με τα προσωπικά δεδομένα υπάρχει πράγματι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα. Η τεχνολογία μπορεί να είναι όπως συνήθως συμβαίνει και ευχή και κατάρα για τα δικαιώματα. Το κινητό μάς προσφέρει πράγματι τεράστιες δυνατότητες να προχωρήσουμε στην ιχνηλάτηση, να μπορούμε να βλέπουμε με ποιους και πού και πότε ήρθε σε επαφή κάποιος ο οποίος ασθένησε. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο τα δικά του δικαιώματα, επηρεάζει και τα δικαιώματα των άλλων, αυτών με τους οποίους ήρθε σε επαφή. Άρα, υπάρχει και η άλλη όψη του πράγματος. Είναι ότι αυτά είναι δεδομένα τα οποία κάπου μπορεί να αποθηκεύονται.
Ακριβώς μπαίνει όλη η θεωρία περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, τι γίνεται με τα θέματα αποθήκευσης, τι γίνεται με τα θέματα ανταλλαγής πληροφοριών, τι γίνεται με τα θέματα επεξεργασίας των πληροφοριών από όλη αυτή την ιστορία; Και μετά μπορούμε να πούμε, ύστερα από αυτή την εμπειρία, ότι μια νέα πανδημία θα είναι εξίσου απρόβλεπτη, όπως ήταν αυτή;
Tο έκτακτο και απρόβλεπτο έχει συνέπειες στο πεδίο του δικαίου και της νομοθεσίας ακριβώς με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με όλους τους περιορισμούς των ατομικών δικαιωμάτων. Τι συμπεράσματα μπορούμε να αντλήσουμε από τώρα γενικότερα για το πώς θα λειτουργήσει το κράτος σε μια νέα πανδημία, πιθανόν όχι μόνο σε μια επανάκαμψη του ιού του κορονοϊού, αλλά σε μια άλλη θέση;
Πώς μπορούμε να νομοθετήσουμε από τώρα, ούτως ώστε να γνωρίζουμε πώς θα φτιάξουμε μια – ας το πούμε – μίνι κατάσταση πολιορκίας σε επίπεδο νομοθετικό; Μετά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο καλό θα ήταν να δούμε πώς λειτούργησαν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, πόσο μπορεί να προωθήσει την ευρωπαϊκή ενοποίηση αυτή η εμπειρία; Αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Ένωση πολύ λίγα μπόρεσε να κάνει, γιατί αυτά τα θέματα ανήκουν στην αρμοδιότητα των κρατών – μελών και κατά πόσον ουσιαστικά μπορεί να μας βοηθήσει αυτό το πράγμα να προχωρήσουμε σε μια εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης; Μετά θα πρέπει να δούμε, αλλά αυτό είναι κυρίως δουλειά της Αντιπολίτευσης και εγώ προσωπικά έχω αρχίσει να κοιτάω, κατά πόσον λειτούργησε και ως πειρασμός για την εκτελεστική εξουσία η κρίση. Κατά πόσον είχαμε την ευκαιρία, όπως λέει ο λαός «αφού βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε – έξι» κατά πόσον είχαμε ίσως μια κατάχρηση στα θέματα των κατά παρέκκλιση διατάξεων είτε και σε θέματα που αφορούν την κατάσταση του προσωπικό των δημοσίων υπηρεσιών, την υπηρεσιακή τους κατάσταση είτε σε θέματα δημοσίων συμβάσεων είτε σε θέματα άλλα.
Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
