Απολογισμός κοινοβουλευτικής θητείας 2019 – 2023

Γράμμα από ένα πρώην βουλευτή

Με την προκήρυξη των εκλογών στις 22 Απριλίου 2023, ολοκληρώθηκε η ΙΗ’ περίοδος της Βουλής των Ελλήνων. Η δημοκρατία μας συμπληρώνει έτσι σχεδόν πενήντα χρόνια κοινοβουλευτικού βίου, γεγονός που από μόνο του αποτελεί κατάκτηση για την Ελλάδα, δεδομένης της πολυτάραχης πολιτικής ιστορίας της. 

Τον Ιούλιο του 2019 εκλέχθηκα βουλευτής Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής, ενός κόμματος που ως μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ έφερε μια βαριά πολιτική και κοινοβουλευτική κληρονομιά. Σε προσωπικό επίπεδο, η θητεία μου ήρθε ως επιστέγασμα μιας πορείας στον δημόσιο βίο, με βασικούς σταθμούς την ακαδημαϊκή έρευνα και διδασκαλία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Συνήγορο του Πολίτη και τον Δήμο Αθηναίων. 

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στα έδρανα της Βουλής, προσπάθησα, όπως ήταν αναμενόμενο, να αξιοποιήσω τις γνώσεις και την εμπειρία που είχα συσσωρεύσει τα προηγούμενα χρόνια. Απόθεμα στο οποίο ενυπήρχε η υπόσχεση μιας εσωτερικής ενότητας και συνέχειας, καθώς αυτά που δίδαξα στα αμφιθέατρα της Νομικής, όφειλα στη συνέχεια να τα εφαρμόσω ως Συνήγορος του Πολίτη, να τα σεβαστώ ως δήμαρχος Αθηναίων και να τα υπερασπιστώ ως βουλευτής της αντιπολίτευσης.

Δεν με ενοχλεί το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στον δημόσιο βίο δεν έχω ακόμη καταφέρει να διακρίνω ακριβώς το όριο που χωρίζει την Πολιτική από το Δίκαιο· για τον απλούστατο λόγο πως τέτοιο όριο δεν υπάρχει. Τα σύνορα μεταξύ Δικαίου και Πολιτικής δεν είναι μόνο διαπερατά αλλά μετακινούνται διαρκώς, λόγω της καθημερινής δράσης και αδράνειας άπειρων παραγόντων. Το σημείο ισορροπίας βρίσκεται, πιστεύω, σε αυτό που ο Μαξ Βέμπερ αποκάλεσε “ηθική της ευθύνης”. Οφείλουμε δηλαδή να υπολογίζουμε πάντοτε τις ευρύτερες συνέπειες των πράξεών μας· έχοντας πάντως, θα προσέθετα, ως αφετηρία και γνώμονα τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες που απορρέουν από το δημοκρατικό μας Σύνταγμα. Σήμερα πια είμαι σε θέση να διαπιστώσω ότι από όποια θέση και αν υπηρέτησα το δημόσιο συμφέρον, το έκανα προσπαθώντας πάντοτε να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις αυτής της πολιτικής αντίληψης -πολιτικής ηθικής θα έλεγα, αν δεν με φόβιζε η κατάχρηση κάποιων λέξεων.

‘Εχοντας αυτά κατά νου, ο αναγνώστης που θα μπει στον κόπο να διατρέξει το κείμενο που ακολουθεί, θα κατανοήσει πληρέστερα το νόημα των κοινοβουλευτικών μου παρεμβάσεων και έτσι θα μπορέσει να αξιολογήσει και τη συνέπεια μεταξύ της ενδιάθετης πρόθεσης και της δράσης ενός προσώπου που μπήκε κάπως αιφνίδια και καθυστερημένα στον στίβο της πολιτικής. 

‘Ολοι γνωρίζουμε πως η Εθνική Αντιπροσωπεία, η Βουλή των Ελλήνων, δεν λειτουργεί άψογα. Πτυχές αυτής της δυσλειτουργίας τις γνώριζα ήδη ως πολίτης. ‘Αλλες, λιγότερο φανερές, τις διαπίστωσα μέσα από την κοινοβουλευτική παρουσία μου τα τελευταία χρόνια. Παρ’όλα αυτά, δεν πρέπει να λησμονούμε πως η Βουλή παραμένει ο μοναδικός θεσμός στον οποίο η πολιτική αντιπαράθεση διεξάγεται με τρόπο οργανωμένο και βάσει κανόνων που διασφαλίζουν το ζωτικό για τη δημοκρατία αγαθό της ισηγορίας. Με δεδομένη τη χαοτική κακοφωνία που επικρατεί σήμερα στη δημόσια σφαίρα -και όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να ενισχύσουμε αυτόν τον πολύτιμο ρόλο της Βουλής.    

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συναδέλφους βουλευτές, πρωτίστως της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, για την εξαιρετική συνεργασία, τις συζητήσεις και τις γόνιμες αντιπαραθέσεις μας αυτά τα χρόνια. Θερμές ευχαριστίες επίσης οφείλω σε όλους τους συνεργάτες της κοινοβουλευτικής ομάδας και τους Γραμματείς των τομέων πολιτικής του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής· ιδίως στον Βασίλη Χρονόπουλο, τον άνθρωπο που  με το τεράστιο απόθεμα γνώσεων που διαθέτει στα θέματα μετανάστευσης και ασύλου υποστήριξε συστηματικά την κοινοβουλευτική μου δράση σε αυτούς τους τομείς. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρίνο Σκανδάμη, πρώην Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Γραμματέα του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, με τον οποίο αναπτύξαμε μια γόνιμη συνεργασία στα θέματα σωφρονιστικής πολιτικής και σωμάτων ασφαλείας, αλλά και τον Παναγιώτη Καρκατσούλη, με τον οποίο συνεργαστήκαμε εξαιρετικά για δυόμιση χρόνια στα θέματα Πολιτικής Προστασίας.    

Ας μου επιτραπεί, τέλος, να ξεχωρίσω τη συμβολή των μελών του ιδιαίτερου γραφείου μου, για την ανθρώπινη συμπαράσταση, τις επιστημονικές συμβουλές και την έντονη και συστηματική προσπάθεια που κατέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς τον Παναγιώτη ‘Εξαρχο, τη Ναταλία Κανταρτζή, τον Οδυσσέα Κορακίδη, τον Κώστα Μαρίνο και την ‘Ελενα Μάρκου, ο απολογισμός αυτός θα ήταν κατά πολύ φτωχότερος.

Γιώργος Καμίνης